Περιοδικό Ψάρεμα με Σκάφος : Αρθρογράφοι & Άρθρα

Οι μπαλάδες είναι ψάρια κοπαδιαστά που μπορεί να έχουν τους τόπους τους όμως υπάρχουν συνεχώς μετακινήσεις. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τη μια μέρα να βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο και την άλλη αρκετά μέτρα πιο μακριά με αισθητή διαφορά στο βάθος. Έτσι μια πρώτη ανιχνευτική ριξιά μπορεί να γίνει με μια απλή αρματωσιά κι ένα καλάμι με μηχανισμό (ηλεκτρικό ή χειροκίνητο) για να δούμε την ύπαρξη ψαριών. Το σκάφος δεν φουντάρει αλλά χρησιμοποιεί τη μηχανή για σταθεροποίηση. Αν υπάρχουν ψάρια θα φανεί αμέσως αφού θα δεχτούμε τσιμπήματα. Αν δεν υπάρξουν τσιμπιές σε αυτήν τη λιτή αρματωσιά τότε στην άλλη τη χοντρή σίγουρα τα πράματα θα είναι χειρότερα. Το μέρος συνεπώς δεν μας κάνει οπότε μετακινιόμαστε πιο πέρα για νέο έλεγχο ψαριών και διαθέσεων.

Μπορεί όλοι οι τρόποι και όλα τα δολώματα να ψαρεύουν όλες τις εποχές του χρόνου, όμως η κάθε εποχή έχει τους δικούς της τρόπους και τις δικές της τεχνικές που αποδίδουν περισσότερο αλλά και τα δολώματα αυτά που είναι πιο αποτελεσματικά. Εμείς προκειμένου να βοηθήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο τους φίλους ψαράδες και κυρίως τους νέους στον χώρο, προσπαθούμε να δώσουμε σε κάθε εποχή αυτούς τους τρόπους κι αυτά τα δολώματα που αποδίδουν τα μέγιστα.

Αυτή τη φορά θα πάω κάτω στα βαθύτερα ερωτήματα που μπορεί να έχει ένας ψαράς. Είμαι πολύ σίγουρος ότι αυτό το "πάζλ" έχει απασχολήσει τον καθένα σας και κυρίως αυτούς που ασχολούνται με τεχνικές που περιλαμβάνουν τεχνητά δολώματα. Λογικό έτσι; Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η ερώτηση έχει μόνο δύο απαντήσεις, "Ναι" και "Όχι" με πολύ φανατικούς οπαδούς για κάθε απάντηση. Είναι τόσες πολλές οι φορές που έχω να «αγωνιστώ» να υποστηρίξω την άποψή μου, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό επιχείρημα.
"Τα χρώματα είναι για τους ψαράδες, όχι για τα ψάρια."

Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε στις οθόνες των βυθομέτρων μας μεγάλα ψάρια και μάλιστα τόσο καθαρά που διακρίνουμε ακόμη και το είδος τους. Μάταια όμως όσο κι αν προσπαθούμε να ρίξουμε τα δολώματά μας, στη κυριολεξία μπροστά στη μύτη τους, δεν καταφέρνουμε να πάρουμε ούτε την παραμικρή τσιμπιά. Βλέπετε δεν είναι η κατάλληλη ώρα και η κατάλληλη στιγμή. Τι κάνουμε τότε; Επιμένουμε, τα παρατάμε και φεύγουμε ή κάτι άλλο;

Όπως όλοι γνωρίζουμε το jigging είναι ένας τρόπος ψαρέματος και μια τεχνική που εκτελείται κάθετα από το σκάφος, σε όλες του τις μορφές (vertical, slow, inchiku). Ομοίως και το Tai Rubber. Το σκεπτικό της οποιασδήποτε εξόρμησης κοινό. Αναζητούμε τους τόπους που έχουμε σημαδέψει από προηγούμενες φορές στο GPS και βλέπουμε αν υπάρχουν εκεί τα ψάρια με το βυθόμετρο. Στη συνέχεια εφόσον δούμε στη οθόνη μας τις φιγούρες των ψαριών, ή και πολλές φορές την ύπαρξη μικρόψαρων, προσπαθούμε να τα προσεγγίσουμε με τους πλάνους, τους οποίους κατεβάζουμε από το σκάφος μας.